پارتیشن بندی هارددیسک جدید

هنگام نصب ویندوز xp روی یک هارددیسک جدید، Windows setup wizard کار پارتیشن بندی و فرمت کردن آن را انجام می دهد. اما اگر می خواهید یک هارددیسک جدید را به سیستم بیافزایید، خودتان باید آن را پارتیشن بندی و فرمت کنید.
فارغ از این که هارددیسک در داخل نصب شده یا به یک پورت USB متصل شده باشد، تکنیک های پارتیشن بندی یکسان بوده و توسط Computer Management Console در Control panel ویندوز کنترل می شود. برای استفاده از آن، منوی Start را باز کرده و روی Control panel کلیک کنید، سپس Performance and maintenance را انتخاب کرده و در آنجا، روی Administrative Tools روی Computer Management دابل کلیک کنید. سپس در Computer management console ، روی Disk Management دابل کلیک کنید.
در Disk Management، هر دیسک فیزیکی با یک شماره شناخته شده که از دیسک شماره صفر شروع می شود. پارتیشن های هر هارددیسک در کنار هم به نمایش درمی آیند. پارتیشن های فرمت شده با اسم، اندازه، سیستم فایل و یک حرف که ویندوز به وسیله ی آن، آنها را به عنوان درایو می شناسد، برچسب دار می شوند. در حالی که دیسک های پارتیشن بندی نشده و فرمت نشده، تحت عنوان Unallocated ( تقسیم نشده ) لیست می شوند.
برای پارتیشن بندی یک دیسک جدید، روی قسمت تقسیم نشده کلیک راست کرده و گزینه New Partition را از منوی متنی انتخاب کنید. این کار ویزارد New Partition را باز کرده و سوال می کند که آیا مایل هستید یک پارتیشن اصلی ایجاد کنید یا یک پارتیشن اضافه. پاسخ به این سوال بستگی به تعداد پارتیشن های مورد نیاز دارد. پارتیشن های اصلی چند منظوره هستند ( می توان از آنها هم برای سیستم عامل و هم جهت ذخیره داده ها استفاده کنید)
اما روی یک دیسک فقط می توان چهار پارتیشن اصلی داشت. اگر به بیش از چهار پارتیشن احتیاج دارید، یکی از آنها باید پارتیشن اضافه باشد. پارتیشن های اضافه خود به زیرمجموعه ای معروف به درایوهای منطقی تقسیم شده اند که مانند یک پارتیشن جدا عمل کرده و هر کدام با نام درایو خود در ویندوز شناسایی می شوند.
اگر از ویندوز بخواهید که پارتیشن اصلی بسازد، ویزارد در مورد اندازه ی آن سوال کرده و حداکثر ممکن را در مقیاس مگابایت به شما اعلام می کند. این موضوع امروزه کمی گیچ کننده است، چون ما عادت داریم با واحد گیگابایت در مورد هارددیسک ها صحبت کنیم. فقط به خاطر داشته باشید که در مقوله پارتیشن بندی 1024 مگابایت 1 گیگابایت بوده و بنابراین 20 گیگابایت 20480 مگابایت است.
در مرحله بعدی، ویزارد از شما می خواهد تا برای پارتیشن ساخته شده یک حرف انتخاب کنید. خود اولین حرف موجود را پیشنهاد می کند که البته شما می توانید آن را تغییر دهید.
حروف شناسایی یک درایو یا پارتیشن را می توان در هر زمانی تغییر داد، تنها باید به Disk Management رفته ،روی درایو مورد نظر کلیک راست و گزینه Change Drive Letters and Paths را انتخاب کنید.
قدم بعدی ، نحوه فرمت کردن پارتیشن است و برای پارتیشن های که اندازه آنها بیش از 2 گیگابایت، انتخاب های موجود شامل FAT 32 و NTFS است. برای پارتیشن های کوچک تر از 2 گیگابایت، امکان انتخاب FAT 16 نیز وجود دارد که تحت نام FAT قرار دارد.اگر مجبور نیستید فرمت خاصی را برای سازگاری با سیستم عامل دیگر انتخاب کنید، فرمت NTFS بهترین است. این فرمت چندین مزیت نسبت به فرمت های دیگر دارد که از مهمترین آنها برای کاربران خانگی می توان به قابلیت اعتماد بالا، امنیت بیشتر در هنگامی که چند کاربر با هم از یک کامپیوتر انتخاب می کنند و توانایی در فشرده سازی داده ها به نحوی که مقدار بیشتری در یک پارتیشن ذخیره شود، اشاره کرد. هنگامی که انتخاب های لازم را انجام دادید، روی Ok کلیک کنید تا پارتیشن جدیدی ایجاد شود. این کار ویزارد را بسته و پارتیشن جدید را در Computer Management Console نمایش می دهد که در آنجا به صورت خودکار فرمت می شود. اگر تنها بخشی از دیسک پارتیشن بندی شده باشد، مابقی فضای موجود تحت عنوان Unallocated نمایش داده می شود. این فضا را می توان دوباره به وسیله New Partition Wizard پارتیشن بندی کرد یا به صورت تقسیم نشده برای استفاده در آینده باقی گذاشت. تمامی تغییرات بالا در مورد پارتیشن های اضافه نیز قابل اعمال هستند. تنها تفاوت در این است که، پس از ایجاد یک پارتیشن اضافه، می توان با کلیک راست روی آن و انتخاب گزینه New Logical Drive ویزارد New Partition را فعال کرد.